کمیته شهرستانی بیماریهای مشترک انسان و حیوان در تاریخ 25/9/1394 در محل دفتر سرپرست شبکه بهداشت و درمان با حضور سرپرست شبکه، رئیس شبکه دامپزشکی، نماینده اداره های فرمانداری، شهرداری، جهادکشاورزی، محیط زیست و منابع طبیعی، آموزش و پرورش، جهادکشاورزی و سرپرست اداره امور عمومی مرکز بهداشت، کارشناس مسئول واحد مبارزه با بیماریها و کارشناس مسئول های بهداشتی شبکه برگزار شد.

در ابتدای جلسه  محمد قادریان کارشناس مسئول واحد مبارزه با بیماریهای ضمن  معرفی بیماریهای مشترک انسان ودام و راههای انتقال و علائم این بیماریها در انسان آماری از موارد ابتلا به آن ارائه داد، وی  بیان داشت که در حال حاضر در سطح کشور تعدادی از این بیماری ها همچون تب مالت، بیماریهای هاری، سالک و تب خونریزی دهنده کریمه کنگو از اهمیت بیشتری برخوردارند.کارشناس مسئول واحد مبارزه با بیماریها در ادامه ضمن بیان نیاز همکاری ادارات در پیشگیری از انتقال این بیماریها به ذکر آسیبهای ناشی از عدم رعایت بهداشت توسط مردم و بخصوص کشتارگاه ها و دامداری ها پرداخت.

دکتر شایان خواه رئیس شبکه دامپزشکی در این رابطه اظهار داشت: بیشترین مبتلایان به این بیماریها افرادی هستند که با حیوانات، لاشه آنها و یا محصولاتشان سروکار دارند و پس از دامداران، کشاورزان، قصابان و چوپانان بقیه مردم نیز از طریق مصرف موادغذایی آلوده مانند شیر و فراورده های لبنی غیرپاستوریزه، گوشت و سبزی آلوده به فضولات دامی در معرض خطر ابتلا به این بیماریها قرار دارند.

همچنین در ادامه نماینده ادارات مدعو  پس از ارائه مسائل و مشکلات، راهکارهایی در این خصوص ارائه دادند.

دکتر بنداد کرمانی سرپرست شبکه بهداشت و درمان فیرزوکوه  ضمن اشاره به ضرورت همکاری بین بخشی نهادها افزود بهتر است موضوعاتی همچون سرمایه گذاری بیش از پیش در بخش آموزش در قالب شناسایی و ایجاد بسیج اطلاع رسانی آموزش برای عموم مردم  به  حضور مأموران بهداشت و دامپزشک در مراکز تولیدی مواد غذایی، کنترل مجوزهای صادر شده، جلوگیری از واردات ارزان و کم کیفیت و رعایت بهداشت محیط در برنامه های کاری اداره های مربوطه قرار گیرد. وی همچنین خاطرنشان کرد؛ امیدواریم در سال جدید با تلاش بیشتر و هماهنگی و همکاری بین دستگاهی بتوانیم گامهای موثری در جهت کنترل بیماریهای مشترک برداریم.دکتر بنداد کرمانی با اشاره به قرارگرفتن شهرستان درمسیر استانهای مرزی بیان داشت: تنوع اقلیمی، سنتی بودن دامداریها، پراکندگی دام شهرستان ، جابجایی و تردد زیاد دام  نیاز به همکاری و هماهنگی بین بخشی بیشتری دارد.