طب کار شاخه ای تخصصی از طب است که به بررسی روابط موجود بین سلامت کارگر ، توانائی انجام کار ، شرایط کاری و محیط فیزیکی ، شیمیایی و اجتماعی محیط کار می‌پردازد.
  براساس کاملترین تعریف بعمل آمده طب کار عبارتست از:
رشته ای از طب که با ادغام جنبه های بالینی و اجرایی و با در نظر داشتن محیط شغلی افراد و گروهها به نیازهای مربوط به سلامت ایشان می‌پردازد و شامل فعالیت‌هایی از جمله شناسایی، ارزیابی، درمان، کنترل و پی گیری درمان و پیشـگیری از بیماری‌ها و صـدمات مـرتبط با کار می‌باشد .این رشته از جنبه تنوع اعمال و نحوه آموزش و اعطای صلاحیت به متخصصین مربوطه با بسیاری از تخصص‌های دیگر رشته پزشکی متفاوت است.

انواع معاینات طب کار وموارد قانونی لزوم اجرای آن
1- معاینات بدو استخدام:
   این معاینات به منظور سنجش توانمندی جسمانی، روانی و اجتماعی شاغل و به کارگیری فرد در کار متناسب با این توانمندی‌ها انجام می‌گردد و با تعیین وضعیت پایه سلامت عمومی و شغلی فرد، در صورت ابتلا فرد به یک بیماری در آینده، در تعیین شغلی و یا غیر شغلی بودن بیماری وی به پزشک بسیار کمک می کنند که البته این مسئله هنگام طرح موضوع در مراجع قانونی اهمیت بیشتری پیدا می کند.

 این معاینات بر اساس ماده 90 قانون تامین اجتماعی برای شاغلین الزامی است. ماده 90 قانون تامین اجتماعی مقرر میدارد:
  افراد شاغل درکارگاه ها باید قابلیت و استعداد جسمانی متناسب با کارهای مرجوع را داشته باشند. بدین منظورکارفرمایان مکلفند قبل از به کار گماردن آنها ترتیب معاینه پزشکی آنها را بدهند .
  درصورتی که پس ازاستخدام مشمولین قانون معلوم شود که نامبردگان درحین استخدام قابلیت و استعداد کارمرجوع رانداشته وکارفرما درمعاینه پزشکی آنهاتعلل کرده است و درنتیجه بیمـه شده دچار حادثه شده ویا بیماریش شدت یابد ، سازمان تامین اجتماعی مقررات این قانون را درباره بیـمه شده اجرا وهزینه های مربوطه را از کارفرما طبق ماده 50 این قانون مطالبه و وصول خواهندنمود.

 2- معاینات ادواری: 
   هدف از انجام این معاینات که مطابق ماده 92 قانون کار باید حداقل سالی یکبار برای هر شاغل انجام گردد، ارزیابی مجدد سلامتی شاغل و تشخیص به موقع علایم بیماری‌های شغلی یا تعیین تناسب شغلی شاغلین می‌باشد.

 ماده92 قانون کار جمهوری اسلامی- کلیه واحدهای موضوع ماده  85 این قانون که شاغلین درآنها به اقتضای نوع کاردرمعرض بروز بیماریهای ناشی ازکارقراردارند. بایدبرای همه افراد مذکورپرونده پزشکی تشکیل دهند وحداقل سالی یکبارتوسط مراکز بهداشتی درمانی ازآنها معاینه وآزمایشهای لازم را به عمل آورند ونتیجه را در پرونده مربوطه ضبط نمایند