لپتوسپيروزيس يك بيماري مشترك بين انسان وحيوان با گسترش جهاني است. عفونتي كه مي تواند از طريق حيوان به انسان انتقال يابد .  لپتوسپيروزيس بوسيله يک باكتري مارپيچي شكل ، نازك و به شدت متحرك از جنس لپتوسپيرا ايجاد شده و مي تواند انواع مختلف حيوانات وحشي و خانگي را آلوده كند. حيوانات نيز  عفونت را از طريق ادرار انتشار مي دهند.

 منابع حيواني شايع (ميزبان نگهدارنده) شامل جوندگان ، احشام و خوكها مي باشد.

• علایم بیماری : تب ناگهاني ، سردرد ، لرز ، درد شديد عضلات ( ران ، ساق پا ) و التهاب ملتحمه چشم از علائم مشترک اين بيماري مي باشد.
• افراد در معرض خطر : اين بيماري در تمام نقاط شهري و روستايي مناطق پيشرفته و در حال توسعه جهان بجز نواحي قطبي شايع است . بيماري در فصل تابستان يا پاييز و در مناطق گرمسيري و در فصول باراني شيوع دارد. لپتوسپيروز بيماري شغلي برنج کاران ، کارگران مزارع نيشکر ، کشاورزان ، کارگران فاضلاب ها و معادن ، دام پزشکان ، کارگران کشتارگاه ها ، دامداران ، کارگران کارخانجات فرآورده هاي شيري ، ماهيگيران و افراد ارتشي است . آلودگي با ادرار حيوانات اهلي و وحشي از طريق آب هاي آلوده منجر به همه گيري مي شود .
• راههای انتقال : حيوانات اهلي و وحشي مخزن لپتوسپيرا هستند . مهمترين آنها : موش ، خوک ، گاو ، سگ ، راکون هستند .
• روش انتقال : تماس با پوست ، خصوصا پوست خراش دار يا بافتهاي مخاطي با آب ، خاک مرطوب و يا مواد گياهي از جمله نيشکر آلوده به ادرار حيوانات حامل لپتوسپيروزمي باشد .
• دوره کمون : معمولا 10 روز
• دوره واگيري :  انتقال مستقيم از شخص به شخص ديگر نادر است . عامل بيماري ممکن است تا يکماه ( حتي تا 11ماه ) از ادرار دفع شود .
• توصیه های مراقبتی

بهترين راه مبارزه با اين بيماري‌بالا بردن سطح دانش افراد است، افرادي كه شغل‌هاي پرخطر مشترك با دام دارند مانند صيادان، كشاورزان ، دامپزشكان و كارگران كشتارگاه ، بايد علم چگونگي رفتار در اين محيط‌ها را داشته باشند.

توصيه هاي مراقبتي ، بطور كلي انجام تمام اقدامات مناسب براي كاهش جوندگان مانند پاكسازي محيط زيست از زباله و جلوگيري از ورود جوندگان بداخل ساختمانها مي باشد. ايمن سازي حيوانات و درمان حيوانات آلوده نيز ارزشمند مي باشد. خطر ابتلا به لپتوسپيروسيس ارتباط زيادي با شناكردن در آبهاي آلوده به ادرار حيوانات دارد. اگر شما درتماس با آبهاي شيرين سطحي مانند كانالها ، درياچه و رودخانه يا با موشهاي صحرايي هستيد ، اقدامات احتياطي زير مي تواند خطر ابتلاي شما را كاهش دهد .بريدگيها و زخمها را با يك چسب ضد آب بپوشانيد و به طور كامل زخمها و خراش هايي را كه در طول فعاليت بوجود مي آيد را تميز كنيد.لباسهاي محافظ ، دستكش و پوتين هاي مناسب بپوشيد .بعد از ورزش هاي آبي ، خصوصاً اگرداخل آ ب افتاده ايد دوش بگيريد.از غلت زدن يا فرو رفتن در آبهاي راكد يا با جريان آرام ، پرهيز كنيد. هنگام دست زدن به موشهاي صحرايي دستكش بپوشيد. بعد از دست زدن به هر حيواني دست  هاي خود را بشوييد.           

 

 

                                                                                                                               گردآوری : علیرضا جوکار      

                                                                                                                  واحد مبارزه با بیماریهای واگی شهرستان فیروزکوه